T-Mobile to korporacja. Dubstep to Anarchia.

Jak się domyślacie przeczytałem artykuł pod tytułem Polski dubsptep, czyli elektrowstrząsy na stronie T-mobile Music (co to kurwa jest T-mobile Music ?). Aha. To teraz T-Mobile, największy w Polsce operator sieci komórkowej zainteresował się muzyką elektroniczną? Brakuje wam klientów w przedziale wiekowym 16-25? Co dalej? McDonald's Music Academy? KFC Radio Show? Będziecie to łykać? Wybaczcie irytacje ale jak korporacja może pisać o jednym z najbardziej podziemnych, anty-systemowych, anarchistycznym wręcz gatunku muzyki elektronicznej ?



Jeśli przeczytaliście tekst to znaczy, że już wiecie. Nie może. Bo nie wyjdzie z tego nic dobrego.
Mimo, że młody ze mnie szczun to zdążyłem być świadkiem swoistego rodzaju narodzin Dubstepowego zamieszania w Polsce. Z racji mojej Poznańskości pierwszy raz trafiłem na basową imprezę w świętej pamięci klubie Inner Spaces. Był to jeden z poniemieckich (poprawcie mnie jeśli się mylę) bunkrów, który pozostał w mojej pamięci najlepszym, rzeczywistym odzwierciedleniem pojęcia Rave. Tam właśnie, po raz pierwszy zetknąłem się na żywo z muzyką, którą interesowałem się od mniej więcej 2007 roku. Tam też, po raz pierwszy przekonałem się, że do jej odtwarzania potrzebne są specjalne, unikalne warunki, których nie zapewni ŻADEN klub "muzyczny". Ostatnią rzeczą o której się tam przekonałem to fakt, iż Dubstep to nie tylko muzyka, lecz specyficzny, psychofizyczny stan uczuć (Kojarzycie pojęcie Nirvany, nie?).



Organizatorem owej imprezy był Poznański kolektyw Dubside, w skład którego wchodził: Miz, Aniou, Grabadub oraz Lutek (wcześniej również Collie Weed). T-Mobile nie dotarło do Poznania... Chłopaki od początku wiedzieli z czym to się je i zdawali sobie sprawę ze wszystkich potrzebnych do wprowadzenia ludzi w "Dubstep" elementów tj. dużego soundsystemu dostrojonego specjalnie na odtwarzanie niskich częstotliwości, charakterystycznego, niepopularnego pomieszczenia, które zniesie jego działanie, dwóch gramofonów, miksera oraz sterty przywiezionych z zagranicy winylowych płyt.

 Nie ma się co oszukiwać. Dubstep jako gatunek muzyki elektronicznej to mroczny, powolny, prymitywny wręcz pochód lini basu (przeważnie fala sinusoidalna), która zajmuje większą część miksu utworu a towarzyszy mu niezbyt żwawy, powoli bujający, transowy bit. Rozumiecie do czego zmierzam ? Chciałem wyjaśnić całe Dubstepowe zamieszanie. Wojnę "Starych" z "Młodymi". Konflikt ewolucji z korzeniami.
Zacząłem od ekipy Dubside, gdyż uważam, że w Poznaniu są JEDYNYMI (poza Grabadub'em, członkiem Dubside, który rozkręca z powodzeniem własną markę o nazwie New Bass Order) organizatorami imprez o charakterze Dubstep. Dlaczego jedynymi ? Bo żadna z innych ekip organizujących imprezy, na których promujących plakatach dumnie widnieje owe słowo tak na prawdę nie gra takiej muzyki. 

 Problem leży, najprościej rzecz ujmując w nazewnictwie. Przyjęło się, że każda muzyka oscylująca w tempie z przedziału 135- 145 BPM to Dubstep. Błąd. Gdyby nazwać popularne "wiertarki" inną nazwą nie było by żadnego konfliktu. Każdy grzecznie robił by swoje a resztę miał w dupie. Imprezowicz nie zachodził by w głowę czy usłyszy dziś Glitch-Hop, Wiertła czy Dubstep. Promotorzy nie żarli by się kto jest Ojciec Chrzestny a kto Małolat. Było by łatwiej.



Na imprezie Dubstepowej gra się od początku do końca Dubstep. Chcesz Jungle bo Ci zamula ? Idź gdzie indziej. Chcesz "coś szybszego" ? Weź sobie speeda. Chcesz Skrillexa ? Wypierdalaj. Tak, tak Panie i Panowie. Nadal uważam, że prawdziwy Dubstep to zjawisko niszowe, niepopularne, trudne do uchwycenia. Większość ludzi w Polsce zajmujących się tą dziedziną (promotorzy, producenci) doskonale o tym wiedzą. To ich w tym jara. Charakter buntu, prawdziwego podziemia, anty-systemowy wyraz, opozycja do mainstreemu, brak przesadnej sławy czy rozpoznawalności mordy to rzeczy, w które wierzą.

 W komentarzach do wspomnianego artykułu pojawiają się pytanie o organizacje takie jak WHAT EVENTS, LUBISZ TO! czy FOXFOLE(zostając w poznaniu rzecz jasna). Otóż te ekipy nie zajmują się organizacją imprez Dubstepowych. Osobiście darzę tych facetów ogromnym szacunkiem i podziwiam ich zdolność do przyciągania ludzi lecz nic nie wiadomo na temat organizacji przez te załogi imprez Dubstepowych. Jestem przekonany, że zgodzą się oni z moją teorią na temat problemu z nazewnictwem i gdyby tylko istniała inna nazwa określająca gatunek muzyki, którą grają na pewno by ją przyjęli.

Przepraszam za lokalny charakter artykułu. Rodzima scena jest mi poprostu najbardziej znana. Myślę jednak, że sytuacja jest analogiczna w innych miastach. T-mobile uważa również, że producentom źle, że narzekają, że nie ma publiki, że poziom produkcji za niski. Chuj im w dupę! Nie jestem sekciarzem, kapłanem ani głosicielem słowa Dubstepowego. Nie będę nikogo edukować. Nie wiesz co to? Trudno. Szkoda mi czasu na przekonywanie cię, że muzyka, której słuchasz to nie Dubstep. Nie zależy mi. Robię swoje, nie patrze na innych. Gdyby każdy podążał według tej zasady, życie było by prostsze.

Przed zakończeniem wywodu dam jeszcze dowód na to, że polscy producenci działają, mają się dobrze a ich poziom nie odbiega od zachodu.




Aaa... no tak. T-mobile wspomniało przecież o polskim Grime'ie. W ich imieniu przepraszam Kasierra, założyciela bloga MY HOOD IS GRIMEY, inicjatora i promotora polskiego Grime'u w polsce oraz WuZet'a, człowieka, który jest żywym dowodem na to ,że polska jest gotowa na wszystko.


Przepraszam również wszystkich, którzy na terenie naszego kraju zajmują się Dubstepem a nie zostali tutaj wymienieni. Uprzejmie proszę o pozostawienie w komentarzach śladu po sobie. Wrzucę każde dobre nagranie do artykułu.

Peace!